Anka od dawna marzyła o zwierzęciu, które mogłoby jej towarzyszyć w codziennym życiu. Miała już za sobą różne przemyślenia – zastanawiała się nad adopcją psa, może papugi, ale coś w głębi serca podpowiadało jej, że jeszcze nie znalazła swojego prawdziwego zwierzęcego przyjaciela. Pewnego dnia, podczas rutynowego przeglądania ogłoszeń w lokalnym schronisku, natrafiła na zdjęcie wyjątkowo dużego kota o imieniu Puszek. Jego opis mówił, że jest to kilkuletni kocur, który do tej pory mieszkał w trudnych warunkach na wsi. Jego właściciel zmarł, a kot błąkał się po okolicy, szukając schronienia, aż w końcu został złapany przez wolontariuszy.

Adopcja zwierzęcia to często wyjątkowa podróż pełna emocji, ale historia Kasi i jej nowego przyjaciela była szczególnie wzruszająca. Kasia od lat marzyła o psie, jednak z powodu pracy i częstych wyjazdów nigdy nie miała odwagi podjąć decyzji o adopcji. Pewnego dnia jej życie zmieniło się diametralnie – zmieniła pracę na bardziej stacjonarną, a wolny czas sprawił, że zaczęła coraz częściej myśleć o posiadaniu czworonożnego towarzysza.

Kiedy Kasia po raz pierwszy zobaczyła Figaro, nie myślała, że ten mały, pręgowany kotek stanie się częścią jej życia. Był deszczowy listopadowy wieczór, a ona, wracając z pracy, zauważyła go skulonego pod przystankiem autobusowym. Wychudzony, przemoczony i wyraźnie wystraszony kociak przyciągnął jej uwagę. Serce Kasi ścisnęło się na widok zwierzęcia w potrzebie, ale nie mogła go od razu wziąć ze sobą – miała już dwa inne koty w domu. „Co zrobić?” – pomyślała, rozglądając się, czy ktoś z okolicy szuka kota. Nikt jednak nie zwracał na niego uwagi.